Kutludur elbet Anneler Günü 

          Kutludur elbet Anneler Günü

Anneler Günü ne güzel bir gündür.

Çoğumuza güzellikler, sevinçler, hüzünler çağrıştırıp yaşatsa da, öyle ya da böyle , hepimizin göz pınarlarından en az iki damla dökülüveriyor en güzel en mutlu anımızda olsak bile. Gülmekle ağlamak bir arada olduğunda gözler konuşur dudaklar kilitlidir. Nedeni niçini konuşamaz , anlatamaz, zaten anlatmayı değil paylaşmayı dahi istemiyor insan o anda.

Aklıma üşüşenler çok komik. Ben konuşmasam da yazarak paylaşabilirim belki, belki de sizin aklınızda, derinliklerde olanı bile daha üstlere doğru çağırabilir, dudaklarınızda güzel bir gülümsemeye çevirebilirim diye düşündüm.

Hani bir kitap adı olası var “paylaşmasam olmazdı” ;).

Ne bileyim yaşım belki yedi. Anneler gününün varlığı bilincime nerden sokulduysa !?…hediye almayı istedim . O kadar istedim ki…Param yok. Babamı o Pazar sabahı gideceği Sarı Madam kahvesine gitmeden yakaladım. Ne alacağımı bilmeden, kaç paraya ne alınır bilmeden para istedim. Güldü. Elini cebine attı. Verdi bir kaç bir şey. Ee Şişhanede nerden ne alıcam ? Balıkçı Avram’ın oralarda bir şeyler satan bir yer var. Şu an hayal meyal bende. Yedi yaşında bir çocuk annesine çaktırmadan nasıl altı kat merdiven inip hediye alıp tek başına eve tekrar gelir ki ? Orasını hiiç hatırlamıyorum ama yaptım. Gittim, o dediğim yerden kübik şişesi olan turuncu renkte bir parfüm aldım. Annem beni öptü, şaşırdı ama kokuyu çok beğenmiş. Hemen kullandı ve sergilemek üzere salondaki camlı vitrine koydu, bende bir sevinç ;).

Bu kez yaşım dokuz. Bu kez beş lira param var, kimseden istemek zorunda değilim. Cumartesi günü Şişhanedeki evimizden sinagoga gidiyorum diye çıkıp Beyoğluna yol aldım. Offf beş liraya ne alıcam ben ? Bu hayat çok zor :)). Bulduuum, adamın biri yere tezgah kurmuş, bir sürü makyaj malzemesi satıyor. Annem güzel kadındır, makyaj yapmayı sever. Her Cumartesi bizim karşıdaki berbere gideriz, saçlarını topuz yapar (bana söz verdi bir gün benim saçlarımı da topuz yaptıracağız), makyaj yapar, akşam hep beraber Şan Sineması’na gideriz. İşte güzel bir fırsat bana. Kutusu çok güzel olan bir pudra beğendim, beş lirayı verdim ve aldım. Yaşasııın hediye tamam.

Ertesi gün sabah, anneme sürpriz, yine hediyemi verdim. Çook beğendi, harika dedi. Ben bir sevindirik oldum ki, değmeyin keyfime. Daha sonraki yaşlarımı da anlatırım aslında. Ama bu iki hediyenin akibetini anlatmaktı amacım bu yazıda. Yıllar ve yıllar , o parfüm ve pudra hiç bitmedi. Nedenini ilk başta anlayamasam da canım annem komik kadındı. Bana daha sonraları bunun nedenini anlattı bir sohbet esnasında. Ve gözlerimdeki yaşlar şu an kahkahalarımla bir olup akmak istese de o günki gibi bir an’ı bir daha yakalayamayacağımı biliyorum. Meğerse; o koku çok kötü bi hacıyağı kokuyormuş, annem beni rencide etmemek için kullanır gibi yapmış, ben ne bileyim nasıl kokacağını !… Denemeden aldım. Zaten hayatımda o ana kadar aldığım tek şey bakkaldan ekmek ve çekirdekti :).

Haaa bi de pudranın akibeti var. Kadıncağız zaten güzeldi, makyaj yapınca bana göre en güzel oluyordu. Tabii benim pudram sayesinde ;). Peki bu pudra hiç bitmez miydi ? Tabii bitmez, kireç beyazı bi renk almışım. Neymiş, kutusu güzelmiş. Ya bir içini açıp baksana. Nasıl bir şey, ne renk ? Bunu da canım annem o sohbet esnasında bana söyleyiverince, tutamadığım kahkahalarım artık şakaklarıma giren ağrıya dönüşüverdiler.  Koku ve pudra . Bir daha bunlardan hiç birini almaya teşebbüs dahi etmedim.

Sigara içerdi “Birinci” sigarası. Çok zaman babam para verip git annene hediye olarak sigara al derdi. Keşke almasaydım, keşke!. Ne bileyim. Bugün belki biraz daha yanımda olurdu 😞. Armut dibine düşermiş derler ya, ben o armutun dibine düşemedim. Şen şakrak, hayatla hep dalga geçen ,  elinden her şey gelebilen, dikiş nakış boya badana mobilyacı, ahçı, hemşire, terzi, vs vs vs olamadım ki . Canım babam hep gırgır geçerdi annemle, sana bi örs alıcam , bi de ayakkabıcı olursun diye. Kimbilir belki onu da olurdu burada olsaydı. Keşke burada olsaydı.

Cennettekilere selam olsun

Bizlere zaten hep kutlu 🌷🌷🌷